Ειμαστε με τον Γιαννη για καφε στο Θησείο.Εκει που συζηταμε αερολογιες ερχεται ενας Ινδος που θελει να μας πουλησει τριανταφυλλα.Του κανω νοημα πως οχι,δε θελουμε.Ο Ινδος επιμενει.Του κανει νοημα κ ο Γιαννης. Ο Ινδος τιποτα.Του λεω πως οχι ευχαριστουμε.Ο Ινδος εκει.Αποφασισμενος να πουλησει.Του λεει κ ο Γιαννης,ευγενικα, πως δε θελουμε,ευχαριστουμε κ τελικα ο Ινδος φευγει.Μετα απο μια ενοχη σιωπη (του Γιαννη) λιγων δευτερολεπτων γυριζει κ μου λεει.
« Οταν εχω λουλουδια στο τραπεζι μου (εννοεί εμενα) δεν αγοραζω κ αλλα.Γιατι τελικα θα κανουμε κ το τραπεζι βαζο.Καταλαβες;»
Φυσικα δε τίθεται θεμα συνεχειας στη γνωριμια μας.Περαν του οτι οσο περισσοτερο προσπαθώ να συνεννοηθώ μαζι του σε basic greek τοσο πιο μονη αισθάνομαι,
εχω αρχισει κ να αναρωτιέμαι:
Μερικοι ανθρωποι γεννιουνται μπιπ,τους γαλουχεί ετσι η αθανατη Ελληνιδα μανα ωστε να καταληξουν στα τριαντα τους να συμπεριφέρονται σα μπιπ ή μηπως τους βγαινει αυθορμητα η μπιπ με το που με γνωριζουν;
Αν υποψιαστω οτι ειναι το τελευταιο...θα πεταξω ολα τα καλλυντικά μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου