Δε Ξερω Τι Ειναι Αυτο Που Πονάει Περισσοτερο...

-Μωρε,μου εχεις λειψει,θελω να σε δω,να το κανονισουμε.

-Ναι κ εγω θελω να σε δω, να το κανονισουμε.

Στην πραγματικότητα,δε θελω να σε δω καθολου.Δε θελω να σε ξερω.

Κ δε θα το κανονισουμε.

Το ξερεις οτι δε θελω να σε δω,με ξερεις πολλα χρονια.Κ εγω,ξερω οτι το ξερεις.

Καλυτερα:Ξερεις οτι δε θελω να σε ξαναδω.Κ στη γιορτή σου απλα,θα σου στειλω τις ευχες μου κ αυτο θα κανω για οσο χρονο απο δω κ περα αποφασισω να εχω «διπλωματικες σχεσεις» μαζι σου.

Μου πηρε καιρο αλλα τελικα το πηρα αποφαση πως οι δυο μας δε μπορουμε να ειμαστε φιλοι.Χρονια τωρα μου λες πραγματα που ξερεις οτι με πληγωνουν πολυ,οτι με κανουν κ υποφερω.Που αν ειχες μεσα σου λιγη καλοσυνη, κ στα πλαισια της φιλιας που λες πως εχουμε,δε θα μου τα ελεγες ποτε.Κ το χειροτερο,δεν ειναι πως μου τα λες.Ειναι μονο λεξεις στο κατω κατω.Το χειροτερο ειναι,πως βλεπω στα ματια σου οτι δεν εχεις συναίσθημα.Μου μιλας, κ τα ματια σου ειναι ψυχρα.Δεκαρα δε δινεις για το πως θα αισθανθώ.

Τοσα χρονια προσπαθουσα να σε δικαιολογησω.Γυριζα σ εσενα μονο για τη γλυκια,μαζοχιστικη αίσθηση του πονου που μου αφηναν τα λογια σου.Γιατι ησουν η «αορατη κλωστη» που μ εδενε... αλλα δικαιολογιες δεν υπαρχουν αλλες.Κ εγω θ αφησω την κλωστουλα αυτη να πεσει.

Κ θα συνεχισω.Δε μπορει.Για ολους υπαρχει συνεχεια.Κουτσα στραβα θα υπαρχει κ για μενα.

Η φιλια ειναι ανωτερο συναισθημα.Μαζι σου το εκχυδαϊζω.

Εσυ δε θα βαρεθεις ποτε να παίρνεις εκδίκηση που σε απερριψα.Αλλα βαρεθηκα εγω.

Να μετριασεις την κακια σου.

Για χαρα, κ καλη ζωη.