Ο Ευεργετηθείς...

Η Ο.τη Δευτερα δινει ΔΙΚΑΤΣΑ.Το τελευταιο της μάθημα.Κ αν το περασει,πηρε πτυχιο,μετα αδεια ασκησεως κ κλπ.Η Ο.,για διαφορους λογους που δεν θα κατσω να αναλυσω,το οτι εχει φτασει σ αυτο το σημειο, το χρωστάει εν μερει κ σ εμενα.Η μαλλον καλυτερα,στην καθοδηγηση μου.’Θα πας αυτα κ αυτα τα χαρτια εκει,θα διαβασεις αυτο’ κ τετοια.Χωρις εμενα,θα ηταν ακομη στο Βελιγράδι να παλευει.Κ δε το λεω εγωιστικα αυτο κ ουτε κ τη βοηθησα για να μου πει ευχαριστω η να μου κανει τεμενάδες.Το εκανα,γιατι ετσι ειμαι σαν ανθρωπος.Το εκανα γιατι την αγαπαω.κ γιατι θα τη βοηθουσα οποια κ αν ηταν.

Αν μπορω να σε βοηθησω,θα σε βοηθησω κ μετα θα το ξεχασω.Σα να μην εγινε τιποτα.Υποτιθεται,το ιδιο θα εκανες κ συ για μενα.

Η Ο. λοιπον,2 εβδομαδες πριν μου τηλ κ μου ζητησε να της βρω καποιες ερωτησεις που δεν ηξερε,για το μάθημα της Δευτερας.Επι του πρακτεου,καμια ερωτηση δε πιστευω πως ξερει.Απο συζητησεις,σχηματισα τη γνωμη πως δε καταλαβαινει καν τι διαβαζει,γιατι οι σπουδες της ειναι σε μια αλλη γλωσσα κ δεν εχει εξοικειωθεί ακομη με την Ελληνικη ορολογια.Ομως,οι εξετασεις πλεον ειναι πολλαπλης επιλογης.500 ερωτησεις που ανακυκλώνονται.Δε χρειαζεται να ξερεις τη λεει η ερωτηση.Χρειαζεται να θυμάσαι,ποια απαντηση πρεπει να κυκλωσεις.

Ξοδεψα χρονο απο τον χρονο μου (ναι,που θα μπορουσα να κάθομαι να κοιταω τον τοιχο) κ της τις βρηκα.Σημερα λοιπον το πρωι,χτυπα το τηλεφωνο.Ηταν η Ο.μεσα στις απαντησεις που της εδωσα βρηκε κ μια που ηταν λαθος.Ξεκινησε λοιπον ενα λογύδριο το οποιο,μεσα σε ολα ελεγε τα εξης:

-Θα επρεπε να ειχε κατσει να βρει τις απαντησεις μονη της γιατι εγω δε ξερω,

-Οτι παω να την καψω (= της εδωσα λαθος απαντησεις,για να μη περασει το μάθημα)

-Οτι τα 7 κ τα 8 που μου δωσανε στη σχολη ηταν ψευτικα αφου δε ξερω.

(το καλυτερο ερχεται τωρα)

-Να μην κορνιζαρω το πτυχιο μου,εφόσον οι γνωσεις μου δεν ανταποκρίνονται σε αυτο.

Της απαντησα οτι «Ο.παρε το ΔΙΚΑΤΣΑ κ γινε καλυτερη απο εμενα.Δεν εχω κανενα πρόβλημα.Κ στους ασθενεις σου,για να αποδειξεις ποσο καλη εισαι να εχεις αποστηθίσει κ τις ερωτησεις κ να τους λες την ερωτηση κ μετα τη σωστη απαντηση για εφε»

Μολις το πα αυτο μαζεύτηκε «Ενταξει,πλακα εκανα»,μου ειπε.

Οχι,δεν εκανε πλακα.Απλα αντεδρασα κ δε το περιμενε.Κ ειναι πολυ πιεσμενη.Κ πανω στην πιεση,ειναι που σου βγαινει χωρις να το θελεις η πραγματικη γνωμη που εχεις για τον αλλον.

Η αλήθεια ειναι,πως οπως ειπα κ πριν η Ο.εν μερει ειναι δημιούργημα μου.Οποτε ναι,της εύχομαι να ειναι καλυτερη απο εμενα.

Η αληθεια ειναι επισης,οτι δε στεναχωρεθηκα μ αυτα που μου πε.Απλα εντυπωσιαστηκα απο τη συμπεριφορά.

Υποπτευομαι πως η Ο.θεωρει πως ειναι πιο ωραια απο μενα.Με γεια της με χαρα της.Δεν εχω τετοια ανασφαλεια.Επισης θεωρει πως εχει καλυτερο μυαλο κ πολυ καλυτερες γνωσεις κ πως ειναι πολυ καλυτερη στο επάγγελμα απ οτι εγω κ κακως μου δωθηκαν εμενα τοσες ευκαιριες κ εκεινης (που ηταν καλυτερη μου) οχι.

Ουτε κ μ αυτο εχω καμια ανασφαλεια.Βεβαιως κ εχω αδυναμιες επι του επαγγέλματος ,ειμαι πολυ νεα στον χωρο, αλλα δε ντρεπομαι να ρωταω τους συναδερφους,οποτε μαθαινω συνεχεια.Κ τιποτα δε μου χαριστηκε.Παλεψα σα ‘σκυλι του πολεμου’,για ολα.

Κοινως,δε με νοιαζει τι λεει η Ο. Κ η καθε Ο.Ομως,μ εντυπωσιαζει αφανταστα η συμπεριφορά.Η κακια που εβγαλε.Εγω παντα ευγνωμονώ τους ανθρωπους που μου σταθηκαν.Ξεκινοντας απο τους γονεις μου,κ μεχρι τον τελευταιο ανθρωπο στην ‘χ’ υπηρεσία που μου ειπε «να σου πω κοριτσάκι μου,παρε τα χαρτια σου κ τραβα στο διπλα γραφειο,εδω ειναι το γραφειο 15 οχι το 12» .

Η κακια,αυτη η ανελεητη προσπαθεια να σε μειωσω οσο γινεται –εχω δεν εχω λογο-για να αισθανθώ καπως σημαντικος,με αφηνει εκπληκτη.Οχι σοκαρισμενη.Εκπληκτη.κ αν δεν ειχε περασει ο Χαρης απ τη ζωη μου,να μου αποδειξει την μικρότητα της ψυχης ορισμενων, τωρα θα ενιωθα κ απογοητευμενη.Διοτι καλα οι ξενοι.Αλλα κ αυτοι που θεωρεις δικους σου ανθρωπους?

Τελικα,θα πρεπε να το χα δει που ερχονταν.Δε το ειδα.Διαλεξα,αλλη μια,να τη βοηθησω.Ελπιζω,να μη χρειαστει να κανω ξανα το ιδιο λαθος.

Κ επισης,αν κ δεν εχω πολλους φιλους πια κ δε με συμφέρει να βγαζω ανθρωπους απ τη ζωη μου,νομιζω οτι σ αυτη τη φιλια ηρθε το τελος.Δεν υπαρχει τιποτα να μου δωσει πια.Το μελλον θα ειναι γεματο επιθεσεις απο την πλευρα της κ αμυνες απο την δικη μου .Κοινως,ξεκατινιασμα.Κ αυτο δε με εκφραζει.

Η μαμα μου μου ειπε για αλλη μια φορα οτι οι ανθρωποι ειναι ετσι.Ετσι κ χειροτεροι «κ ποτε θα το καταλαβεις επι τελους me?Αλλα να ξερεις οτι,ο,τι κανεις δε το κανεις για να σου πουν ευχαριστω η να σου φερθουν καλα.Το κανεις απο καλοσυνη.Κ καποια μερα ,ο Θεος θα σου το δωσει πισω.Μπορει οχι αμεσως κ μπορει οχι με τον τροπο που περιμενεις,αλλα θα σου το δωσει.Δε βλεπεις?Κανονικα δε θα πρεπε να ζω.Αλλα ζω κ ειμαι καλυτερα απ ολους»

Αυτη ειναι η φιλοσοφία της μαμας μου.

Δεν ειναι οτι δεν το καταλαβαινω....ειναι οτι θα ηθελα να μην ειναι ετσι.....