Αλλο Ενα Βραδυ Σ Ενα Μπαρ..

Χθες βραδυ,ηταν μια βραδια εξοδου που για αλλη μια φορα δεν κατεληξε πουθενά εκτος απο το να κανω κ παλι εξασκηση της κοινωνικοτητας μου.Δε μπορω να πω,εχω βελτιωθεί αρκετα.Απο εκει που δυσκολα ελεγα καλημέρα σε ανθρωπο(γιατι ντρεπομουν) σημερα μπορω να πιασω συζητηση σχεδόν με τον οποιονδηποτε.Αρκει να θελει κ εκεινος.Ειχα διαβαζει σ ενα βιβλιο του Λ.Μπουσκαλια,που ελεγε οτι αν κατσεις διπλα σ εναν ανθρωπο κ μεινεις σιωπηλος για 5’,θ αρχισει να σου μιλάει εκεινος.Λοιπον αυτο δεν ισχυει κ τοσο εν Ελλάδι.

Πηγαμε παλι στο ιδιο μπαρ στην Κηφισιά.Αυτη η εμμονη να πηγαινουμε συνεχεια στα ιδια κ στα ιδια εχει αρχισει κ μ ενοχλεί.Αποφασισα να παω με τον ηλεκτρικό διοτι η γιορτή ξεκινουσε νωρις.Μεχρι να φτασει ο καρβουνιαρης,ειχα τον απλετο χρονο να καταληξω στο συμπέρασμα πως γιορτινες μερες τα μεσα μαζ μεταφορας τα χρησιμοποιούν:Ηλικιωμενοι που δεν εχουν τι να κανουν.Μεταναστες.Τουριστες.(δεν ειδα κ πολλους).Γυναικες μονες στη ζωη που δεν οδηγουν.Μετα το τραινό εφτασε.

Παω στο μπαρ οπου μεσα στον κοσμο ηταν κ ο ‘να σου τηλ να μη σου τηλ’,διοτι πλεον ειμαστε μια παρεα.Μετα τις γιορτές,να θυμηθώ να βρω τροπο να τον προσγειωσω στη γη χωριςνα κακοπαθει.Ειπαμε.Ειμαι καλος ανθρωπος.Αλλα μετα τις γιορτές.Δε πιστευω πως θα το αντεχε τωρα..Ηταν επισης κ ο αδερφος του (απαριθμω τωρα τα νεα προσωπα) κ ενας συναδερφος μου φιλος φιλου που δεν τον ηξερα κ το απαραιτητο τσουρμο γυναικων-μονων στη ζωη κ αρκετος αλλος κοσμος στην παρεα που δε γνωριζα.

Ηταν αστειο.Ο ‘να σου τηλ να μην’,προφανως θεωρωντας πως ειμαστε ακομη 18,δε μου δινε καμια σημασια,μπαλαμουτιαζε οποια εβρισκε μπροστά του κ ηταν στο οπτικο μου πεδιο κ κατα καιρους μου ριχνε ματιες να δει αν τον βλεπω που κανει παιχνιδι (ο Θεος να το κανει).Φυσικα τον εβλεπα.Φυσικα δε μ ενδιεφερε.Προσπαθησα να πιασω συζητηση με τον αδερφο του.Ειναι πολυ περιεργο παράδειγμα αυτοι οι δυο.Ο ‘να σου τηλ να μη’,ειναι σπουδαγμενος (στη Βουλγαρια αλλα αυτο ειναι ασχετο).Ειναι πολυ προσεγμενος εμφανισιακά,οι τροποι του ειναι επισης εκλεπτυσμένοι κ ειναι κ πολυ ιδιόρρυθμος. Ο αδερφος ειναι αγροτης.Φυσικα οι σπουδες στη Βουλγαρια γιναν με τον κοπο του αγρότη.Το ντύσιμο του ειναι ‘οτι βρήκα εβαλα’,οι τροποι του ειναι τα basics εως κ ελαφρως αξεστοι κ σαν ανθρωπος ειναι απολυτα φυσιολογικος.Δε φανηκε αμεσα καποια ιδιορρυθμία. Κ το πιο εκπληκτικο ειναι οτι εαν μιλησεις κ στους δυο,αυτον που εκτιμας τελικα κ σεβεσαι ειναι ο αδερφος ο αγροτης (το αγροτης δε το λεω υποτιμητικα,αλλα για να τους ξεχωριζω).Επιασα λοιπον το μπιρι μπιρι μαζι του.Οχι οτι ηταν ευκολο,καλως η κακως τα κοινα μας ηταν λιγα,αλλα το ειδα σαν εξασκηση.Ο ‘να σου τηλ να μη σου τηλ’ φρικαρε.Κ οχι μονο απ αυτο.Το σ-κ θα πανε καποιες φιλες μπουζουκια κ μου ειπαν αν θελω κ γω.Υπηρχε χωρος για εναν ακομη.Ο αδερφος-αγροτης ψηνονταν (ηρθε απ το χωριο για λιγο στην Αθηνα,ηθελε το παιδι να βγει.) ο ΄να σου τηλ,να μην’ παλι, οχι.Οποτε γυριζω –ολο χαρη-στον ‘να σου τηλ να μη σου τηλ’ κ του λεω (τι να εκανα?Καπως επρεπε να περασει η ρημαδα η ωρα)

-Αν θελεις μπορω να μην παω εγω στα μπουζουκια κ να παει ο αδερφος σου αλλα εσυ καπως θα πρεπει να με απασχολησεις

Κ πριν απαντησει ο ‘να σου τηλ να μη σου τηλ’ πετάγεται ο αδερφος του κ μου λεει

-Κ γιατι να μην πας ουτε εσυ ουτε κ εγω κ να σε απασχολησω εγω!

Αχαχχχ!Ο ‘να σου τηλ να μη σου τηλ’ ηθελε να πεθανει.Υπολογιζε σε μια βραδια που εκεινος θα κανει τον παιχτη κ εγω θα βραζω στο ζουμι μου (μπορει να το φτασε στο μυαλο του κ στο οτι εγω βλέποντας τον να νταλαβερίζεται με τοσες γυναικες,θα θεωρουσα οτι δεν εχω ελπιδα να ασχοληθεί μαζι μου εναν τέτοιος καρδιοκατακτητης,θα ξεσπουσα σε κλαυθμούς κ οδυρμους κ θα φευγα τρεχοντας απ το μπαρ).Αντ αυτου ‘φροντισα’να κανω εντυπωση στον αδερφο του.Κ οχι μονο.Ο αγνωστος συναδερφος ηταν επισης –αυτο που θα λεγαμε-ευκολη λεια.Ενας μαζεμενος τριαντα smthing,που οταν αρχισα να του μιλαω μου απαντουσε πολυ ντροπαλα.Εκανα φιλοτιμη προσπαθεια να βρω θεμα συζητησης μαζι του.Ηταν πολυ δυσκολο εγχείρημα ανθρωπος μονο δουλευε.Δεν ειχε ενδιαφέροντα,δεν εκανε τιποτα αλλο.Απο τους αντρες που τους μετρας με το ματι κ βλεπεις με τη μια οτι δε σου κανουν.Δεν εχουν τιποτα.Απλα ειναι καλα παιδια.

Δε το καταλαβαινω αυτο.Αν δε του μιλουσα εγω,θα περνουσε το βραδυ του πίνοντας κ κοιτωντας το απειρο.Βλεπεις ρε αγορι,ερχεται μια ωραια γυναικα κ σου μιλα,κανε μια προσπαθεια να πιαστεις απ τη σανιδα σωτηριας!...Τιποτα.Τι να πεις, ρε παιδι μου, δε ξερεις μ αυτους τους αποθαρρημένους. Κ μου το λεγε ο Χημικος μου αιωνες πριν «Me,εχεις γεννηθεί σε λαθος εποχη».

Στο τελος της βραδιας εβγαλα ακομη ενα συμπερασμα.Ναι.Οι αντρες,αμα τους μιλας,νομιζουν οτι τους γουσταρεις.Το θεωρω,απιστευτα υπεροπτικο απο πλευρας τους.Εδω δε μπορεις να σταυρωσεις λεξη ρε φιλε!Γιατι ακριβως σε γουστάρω δηλαδη?Για την ανυπαρκτη προσωπικότητα???

Μα πως μπερδευτηκαν ετσι οι ρολοι?