...Γυρισε ξαφνιασμενος. Η φιγούρα τον εχει ηδη πλησιασει κ η εικόνα ξακαθαρισε.Ο Π.τον κοιταζει τωρα ισια στα ματια χαμογελώντας αινιγματικα.
Χαμογελα κ κεινος. ‘Επ! Πως απο δω εσυ?Τοσες φορες σου χω πει να ρθεις κ δεν το εχεις κανει ποτε.Να φανταστω οτι ξαφνικα αποφασισες να μου κανεις εκπληξη?’. Ο Π.τον κοιταζει. Χαμογελά,παντα. ‘Ναι! Ειπα τελικα να σε ακουσω κ να ρθω να δω τη μικρη σου πολη.Στην πραγματικότητα, ειμαι εδω απο τα χθες αλλα μιας κ δουλευεις πρωι, σκεφτομουν να...κρατησω τη μικρη μου εκπληξη ως τ απογευμα. Σε ειδα ομως, κ ειπα αφου θα πεσει που θα πεσει απανω μου ετσι που παραπατα, ας του μιλησω.’.Ο Π.κοιταζει τον φιλο του εξεταστικα. ‘Ειδες τη Μ.’, καταληγει.
Ο Κ.δισταζει.’Ναι..κ αν την ειδα τι εγινε?’. Ο Π.γελα τωρα.Ειναι τοσο παιδικη αυτη η αμυνα του φιλου του.Ξερει τον Κ.χρονια. Σχεδον μπορει κ τον '‘διαβαζει’' πλεον.‘Δεν εγινε τιποτα, αδερφε.Απλα δειχνεις διαφορετικος’.
‘Μιλουσαμε για την ομορφια!’ Ο Κ. στον φιλο του μπορει κ μιλα για ολα. Δε χρειαζεται να κρυβεται. ‘Α,ναι...',απαντα ο Π. ‘Οπως ακριβως στον Μικρο Πρίγκιπα.-Η ομορφια, ειναι αθεατη στα ματια-‘. Ο Κ.τον κοιταζει μπερδεμενος ‘Καπως ετσι...’
‘Καλα’ του λεει ο φιλος του απ τα παλια. ‘Ελα να περπατησουμε ως τη δουλεια σου που υποθετω θα χεις αργησει κιολας κ μου λες για την Μ. στο δρομο.Ξερεις. Τι αλλο σου ειπε,αν ηταν ετσι οπως την φανταζόσουν κ τα τετοια’.Ο Κ. συμφωνει. Χωρις τη Μ.,δεν εχει πια λογο να στέκεται σ εκεινο το σιωπηλο στενο. Περπατα διπλα στον Π. Ο νωχελικος βηματισμος του κ το σιγανο του σφυριγμα τον επαναφέρουν σιγα σιγα στην πραγματικότητα.Ειναι μια ησυχη μερα σαν ολες της αλλες στην Καβαλα,αλλα εκεινος εχει δει την Μ.!'Τι κι αν αργησε στη δουλεια? 'Η μερα τουτη ειναι ομορφη!',σκεφτεται.
Απομακρύνονται...στην παραλια ολα ακομα ειναι ηρεμα. Η πολη μολις εχει αρχισει να ξυπνα.Μονο ο παφλασμος της θαλασσας ακούγεται κ ο παιχνιδιαρης ηλιος που πλατσουριζει ανεμελος στα ρηχα.Η Μ.,σχεδον δεν τους διακρυνει πλεον.
‘Μου εχεις υποσχεθεί ξεναγηση στο καστρο,μη το ξεχναμε’,ακούει τη φωνη του Π.
απο μακρια.
‘Να με περιμενεις’,λεει σιωπηλα στον Κ. ‘Να με περιμενεις’.
6 σχόλια:
:)
γεια σου Baby!τωρα γυρισες απο τη δουλεια? κ οτι σκεφτομουνα πως εσυ θα εισαι ο πρωτος που θα το διαβασει.εκανα οτι μπορουσα.
Πολύ καλό. Μπράβο me. Περίμενα πάντως να γράψεις και σκέψεις από τη μεριά της Μ. (πως της φάνηκε ο Κ., τι σκεφτόταν όταν έφυγε κτλ).
dreamon-ηταν ενα...γρηγορο κειμενο γιατι αν χρονιζε μετα δε θα συνδεονταν με τα δικα σου γραφτα.
Λογω περισσευοντος ρεαλισμου στη ζωη μου αυτη τη στιγμη δυσκολευτηκα να γραψω ακομη κ αυτο.πολλα πραγματα να σκεφτω κ να κανω.Μπορει σε καλυτερες μερες να κανω κατι καλυτερο.ευχαριστω παντως,που το βρηκες καλο.
Ο Π.Β.καπου μου τα χωνει μασα στο Blog οποτε παω να δω τι εγραψε (παλι)
:-).
Στα χώνω εγώ;; ΕΓΩ;; Με αδικείς μια ακόμη φορά!! Να υποθέσω Π είμαι εγώ και Κ ο dreamon;; Η Μ ποιά είναι;; Σχώρα με αλλά αυτά τα κείμενα (το δικό σου και τα πολλά του dreamon) μου αρέσει να τα διαβάζω. μόνο. Είναι περιγραφικά και διαβάζονται ευχάριστα. Αν με ρωτήσεις αν προσπαθώ/σα ποτε να εμβαθύνω ή να διακρίνω πράγματα και καταστάσεις πίσω από τους φθόγγους, σου λέω ότι το αποφεύγω. Δεν ξέρω γιατί αλλά όσες φορές προσπάθησα να το κάνω μου ήρθε στο μυαλό το αφιέρωμα των "ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΩΝ" στο Δρομοκαΐτειο.....Χα!
Π.Β.
δε ξερω ποιος ειναι ο Κ. κ η Μ. δε το χω σκεφτει.Αν προσεξες,πανω στον Π.εχω δουλεψει κ ποτε δεν ειπα οτι εισαι 100% εσυ καθως δε σε ξερω κιολας!
Δημοσίευση σχολίου