Ασχετα Αταξινομητα

Το σπιτι

Για χρονια ζω σ ενα χωρο γεματομε την ιδια ενεργεια.Δεν εχει αλλαξει κατι,δεν εχει προστεθει κατι.Ο bro οντας μεγαλυτερος εφτασε πιο γρηγορα στη συνειδητοποιηση πως ζουμε σ ενα χωρο γεματο με τις αναμνήσεις των γονιων μας κ με αναμνήσεις δικες μας πολυ πικρες( αρρώστιας κλπ) κατι που ειδικα εμενα δε με βοηθα.

Η μητερα μου εχει την ταση να παιρνει εναν χωρο κ να τον γεμιζει μεχρι το ταβανι τοσο ασφυχτικά κ με τοσα πολλα μπιχλιμπιδια κ μπιχλιμπιδακια που οποτε λεω να ξεσκονισω εχω παντα μια αίσθηση ματαιοτητας.Θελω να τα πεταξω ολα!

Θελω μια αλλαγη!Νιωθω πλεον,οχι κατοικος αυτου του σπιτιού αλλα αντικειμενο του.Οπως ο καναπες,τα καδρα...Κ μαλιστα,δε νιωθω απλα αντικειμενο του χωρου.Νιωθω ενα σκονισμενο αντικειμενο του χωρου που απλα υπαρχει κ παλιωνει κ γερνα,χωρις καν να του αλλαζουν θεση.

Δυο πραγματα θα γινουν:Η θα γινει το εδω ιατρειο κ θα του αλλαξω τα φωτα η θα νοικιασω καπου εξω,οποτε κ θα παψω να ζω εδω.

Παντως εχω ανάγκη αλλαγης.Κ ζωης.

Η mother

Η μητερα μου κανει οτι μπορει αλλα οσο ανακατεύεται τοσο πιο μη πω τι γινονται τα πραγματα.Χωρια ο ψυχαναγκασμος.Δυο μερες τωρα με πιλατευει να παμε σ ενα μαγαζι με ρουχα ν αγορασω ενα ζακετάκι γκρι που της αρεσε.βρε καλη μου βρε χρυση μου.Τιποτα εκεινη.Επανερχεται κ ξαναεπανερχεται στο θεμα λες κ ειναι το πιο σημαντικο στον κοσμο ν αποκτησω το γκρι ζακετάκι που της αρεσε κ κατα 99% εμενα δε θα μου αρεσει .Θα παμε,θα το δω οτι ειναι τυπου ‘ειμαι μια καθηγήτρια θεολογιας αφιερωμενη’ (Η μητερα μου θελει ετσι να ντύνομαι,αγνωστο γιατι.Κ να πεις οτι οταν ηταν νεα εκεινη δε ντυνονταν προκλητικά,εντελως το αντιθετο),θα πω οτι δε μου αρεσει,θα επιμεινει οσο δε παίρνει,θα κανει τη στεναχωρημενη.Θα κανω υπομονη.Μετα θα προσπαθησει να μου δημιουργησει τυψεις.Θα αντιδρασω.Θα τσακωθουμε κ μετα θα μου κραταει κ μουτρα.Ποιος ειπε οτι τα ψωνια με τη μαμα ειναι παντα καλη ιδεα?

Το ξερω οτι μιλαω για χαζα ανουσια πραγματα.Ζωντας ομως υπο ενα καθεστώς αμειωτου στρες κ μιας αισθησης απιστευτης ερημιας,που οτι κ αν εχω σκεφτει τελικα δε μπορω να την ελενξω.Κ εχοντας γενικοτερα μια αίσθηση οτι εχω αποτυχει στα περισσοτερα-ασχετως του αν υπαρχει λογικη η οχι στο πως νιωθω-δεν εχω ενεργεια να ξοδευω στις εμμονες του καθενος,κ δεν εχω κ υπομονη να δειξω.Ειτε λέγεται mother ειτε Xαρης ειτε δε ξερω κ γω πως αλλιως.Προσπαθω τοσα πολλα χρονια,τοσο πολυ,για τοσα πολλα πραγματα κ στο τελος ναδα.

Δε ξερω πια καν για ποιο ακριβως πραγμα προσπαθώ.Πιθανως κ να εχω χασει τον στοχο,αν υπηρχε δηλαδη κ ποτε.Εχω τοσα πολλα προγραμματισμενα να κανω καθε μερα που τα μισα,παρ ολο που τα γραφω τα ξεχναω η βγαινουν αλλα πιο επείγοντα.

This week

Η εβδομαδα αυτη ειναι αφιερωμενη στη συμβαση που εληξε-ακομη τρεχω για χαρτια αχρηστα-, στον λογιστή κ στον δικηγορο-φιλο κ βεβαιως στην ανευρεση του νομου που λεει οτι το μεταπτυχιακο μου ισχυει Κ για το εδω Παν/μιο (Η Θες/νικη το δεχεται μια χαρα).Το θεμα του Ιαρείου το αφησα για μετα την Καθαρα Δευτερα γιατι κοντεψα να τρελαθώ ασχολουμενη με οοοοολα μαζι.