Το Θεμα Ειναι...

Δε ξερω αν συμβαίνει αυτο σε ολους τους τριαντάρηδες η σ ενα μεγαλο/μικρο ποσοστο αυτων-αν ξερει καποιος ας μου πει,αλλα βλεπω τον εαυτο μου σε μια θεση επαναπροσδιορισμου των σχεσεων του με τους ανθρωπους που μεχρι λιγα χρονια πριν τους θεωρουσε πολυ καλους φιλους.Οι ανθρωποι αλλαζουν.Θα θελα να πιστευω πως ο πυρηνας της υπαρξης μας παραμενει ο ιδιος.Κ θα θελα να το πιστευω κυριως για μενα.Διαφορετικα,θα πρεπει να δεχτω πως ολα οσα εμαθα στο σπιτι μου,αυτα που οι δικοι μου κ ο bro-ειμαι το μικροτερο παιδι- προσπαθησαν να μου δειξουν με τη δικη τους σταση ζωης,δεν υφιστανται μεσα μου.

Βλέποντας ομως τους φιλους μου-γιατι η καμηλα,λεει δε μπορει να δει τη δικη της καμπούρα- εχω αρχισει να θεωρω πως η ανθρωπινη ύπαρξη,ειναι μια ερημος,με βουναλακια,πατημασιες βεδουινων κλπ κλπ κ ξαφνικά ερχεται ενας ανεμος κ αλλαζει ολη τη γεωγραφία της περιοχης.κ μετα ενας αλλος κ την αλλαζει παλι κ παλι κ παλι...τιποτα δε μενει στατικο κ τιποτα δεν ειναι ιδιο με το παρελθόν.Ουτε που το πλησιαζει καν.Κ το εντυπωσιακο με τα χρονια κ γνωρίζοντας νεους ανθρωπους ειναι πως καταφερα τελικα να κερδισω μονο την εκτιμηση καποιον.Ουτε την αγαπη τους,ουτε τη συμπαράσταση τους που οκ,δε τη περιμενω κιολας αλλα ουτε καν την ευγενικη τους συμπεριφορά απέναντι μου κατι που οποιος λογικος θα τη θεωρουσε δεδομενη εφόσον φέρεται κ εκεινος αναλογα.Κ εγω φαίρομαι αναλογα.

Ισως,ολη αυτη η συμπεριφορά να εχει να κανει με το οτι μπορει να μην ειμαι η ωραια του Περαν,αλλα παντως βλέπομαι.Μπορει να μην ειμαι καθηγήτρια Παν/μιου αλλα εχω πολυ καλες σπουδες για παιδι μικροαστών.Φυσικα,αυτο οφείλεται στο οτι οι γονεις μου θυσιασαν ακομη κ τον καφε τους για να μας σπουδασουν αλλα αυτο,θα πρεπει να μπορεις να σκεφτεις για να το συλλογιστεις.Κ μπορει να μην εχω ιατρειο,αλλα εχω τις συμβασεις που πολλοι θα θελαν να ειχαν αλλα δεν τις ειχαν γιατι κυριως δεν τις κυνηγησαν,αλλα ουτε κ αυτο το σκεφτεται κανεις.Κ τελος,ειμαι ενας ανθρωπος που αν κ γκρινιάρης ειναι ευχαριστημενος απο τη ζωη του κ απο την μεχρι τωρα τυχη του.Ευχαριστημενο κ με το παραπανω.Κ αυτο κ φαίνεται,κ ειναι κ ενοχλητικο.

Απο την αλλη ομως λεω ‘Σιγα μην ασχολειται τοσος κοσμος με τι κανω κ τι ρανω.Κ σιγα μη με ζηλεύουν.Δεν ειμαι κ τιποτα το ιδιαιτερο,ενας συνηθισμενος ανθρωπος.Αρα,αποκλείεται να ναι στραβος ο γυαλος.Εγω απλα,αρμενιζω στραβα, κ επιτελους Me, προσγειώσου’

.........

Ενα χρονο τωρα λεω στην Ο.,πως θα προσπαθησω για 2^ο μεταπτυχιακο.Η Ο. ειναι 2 χρονια μικροτερη.Ενα χρονο τωρα,πολυ ωμα μου λεει-με διαφορετικα λογια καθε φορα-πως οι σπουδες που κυνηγαω ειναι σπουδες που κανουν οι γεροντοκορες* αφ ενος γιατι δεν εχουν με τι ν ασχοληθούν,αφεταιρου γιατι εχουν την ψευδαίσθηση οτι με τις σπουδες,θα υπερτερήσουν έναντι των αλλων γυναικων κ θα κανουν καποιον αντρα να τις προσεξει ενω επι του πρακτεου,κινούνται σε λαθος βαση,γιατι οι αντρες έλκονται απο την εμφανιση (= κ η Ο.ειναι παρα πολυ ωραια,οποτε οτι σπουδες να κανω εγω....ουτε ψυλλος στον κορφο της).Επι ενα χρονο,χαμογελαω κ της απαντω ‘καλαααα’..Κ ερχεται η ωρα της καταθεσης των δικαιολογητικών για το μετα, κ χτυπάει το τηλεφωνο.Ειναι η Ο., η οποια μου λεει οτι ‘τι χαρτια χρειαζονται για το μεταπτυχιακο γιατι θελει να καταθεσει κ αυτη.Θα ηθελε πολυ λεει να καναμε ενα μεταπτυχιακο μαζι’. Κ τοτε ειναι που σκεφτομαι ‘μαλακααα,γιατι ανοιξες το στομα σου γμτ κ της ειπες για το μεταπτυχιακο?????’.Ομολογω οτι δεν το δα να μου ρχεται.Κ οχι οτι εχω κανα πρόβλημα με το τι θα κανει κ τι θα ρανει αλλα πλεον κοιταζω ψυχρα τις αντιδρασεις ΟΛΩΝ των ανθρωπων.Ναι κ τον φιλων μου.Κ παρατηρώ πως η Ο. μου τηλεφωνεί μονο στην ανάγκη της.Οταν ειμαστε σε παρεα που μπορει να κανω εντυπωση,γινεται απιστευτα ανταγωνιστικη.Συμπεριφορες που δε μου αρέσουν κ δεν τις χρειαζομαι.

Τις ειπα τι χαρτια χρειαζονταν.Δε πιστευα ουτε οτι θα προλαβαινε να τα συγκεντρωσει ουτε οτι ειχε κ τα αναλογα δικαιολογητικα κ επιπλεον κακα τα ψεματα.Οι πιθανοτητες ηταν εναντιον της.Επειδη ετσι ειναι φτιαγμενο το συστημα.Η Ο.πιστευει,θα της στρώσουν τα κοκκινα χαλια.Αμ κ να τ αξιζεις ομως εκει μεσα τα κοκκινα χαλια... αυτο που παιρνεις ειναι στην πραγματικοτηα...εναν φτιαρι για να φτιαρισεις την κοπρο του Αυγεα κ μετα θααααα δουν αν θ ασχοληθούν μαζι σου.

Μου τηλεφωνουσε συνεχεια.Κ πως ετουτο κ πως εκεινο.Της τα εξηγησα ολα κ μεσα μου ελεγα ‘μα καλα,δε το βλεπει οτι δε θα προλαβει?’.Δεν ειναι χαζη,το εβλεπε,απλα υπολογιζε οτι θα τη βοηθουσα,οτι θα την καθοδηγουσα οπως εκανα παντα.Οτι ισως,μαζι με τα δικα μου θα εφτιαχνα κ τα διακα της κ θα τα πηγαινα κιολας.Αλλα τωρα,που ξερω πως ορισμενες διαδικασιες τις μαθαινεις με πολυ κοπο κ πολυ παρακαλητο σε ανθρωπους που ηδη τις εχουν ακολουθησει για να σου πουν τα πως κ τι,απλα δεν ημουν διατεθημενη να κανω τιποτα χωρις αντάλλαγμα.Γιατι μιλαμε πια για δούναι κ λαβειν.Οχι για φιλικη σχεση.Αυτη,δε ξερω σε πιο σημειο της διαδρομης απλα..πεθανε.So,την αφησα να βγαλει το φιδι μονη της απ την τρυπα ετσι κ ηθελε κ φυσικα δε το τολμησε.

Σε ανυποπτο χρονο μου ειπε οτι δε μπορει εγω κ η &sister να εχουμε μεταπτυχιακα κ εκεινη οχι.Θελει κ εκεινη.Δε μπορει εγω κ η &sister να κανουμε γλωσσες κ εκεινη οχι.Κ ετσι ξεκινησε Ιταλικα.

Σημερα μου τηλεφωνησε.Να δει τι κανω μηπως????ΟΟΟΟΟχι,να μου πει να παμε αυριο σε μια ημεριδα,οπου φοβάται να παει μονη.Στην αρχη της ειπα οκ,να παμε.Μετα αποφασισα πως βαριέμαι.Οχι πια συνεδρια κ ημεριδες που δεν εχουν hands-on.Δεν υπαρχει λογος να χανω λεφτα.Τα hands-on ειναι που μετρανε στον κλαδο μου.Αργησα καπως..το καταλαβα ομως.

Αναρωτιέμαι πως γινεται να ειναι τοσο πολυ ανταγωνιστικη.Ποια ανασφαλεια ειναι τοσο γιγαντωμενη μεσα της.Μεχρι τωρα πιστευα πως εχω ΤΑ κομπλεξ.Εχω αρχισει κ αναθεωρώ.Οι φιλοι μου οσα πιο πολλα πετυχαίνουν τοσο πιο ανασφαλεις νιωθουν.Εγω παλι,εμμενω στην αποψη οτι δεν εχω πετυχει μα απολυτως τιποτα κ στέκομαι πιο καλα στα μυαλα μου απ οτι εκεινοι.Μπορει επειδή,εχω κ αυτη την περιεργη αντιληψη,οτι δηλ οι γονεις μου καταφεραν να μεινουν ακεραιοι ανθρωποι οτι κ αν τους ετυχε.Κ αυτη τους η συμπεριφορά ειναι τελικα που εμενα θα με σωσει (απ τις φωτιες της κολασεως?).

Δε καταλαβα που αλλαξαν τα πραγματα.Που τους εχασα αυτους τους ανθρωπους.Τον κολλητο,την Ο.,την Μ. Κ που εφταιξα εγω.Κ αν το λαθος μου τελικα ηταν οτι αρνηθηκα κ αρνουμαι να παιξω ανταγωνιστικα.

Πιστευω πως αν παω καλα επαγγελματικα κ βρω κ καποιον να μ αγαπάει η Ο.,ακομη κ αν κ η δικη της ζωη παει καλα θα τρελαθεί.Το πιστευω αυτο.Κ δε μπορω να καταλαβω το γιατι.

Οχι,δε μπορω πραγματικα να καταλαβω...

* κ αυτο,δεν ειναι μονο αποψη της Ο.προσφατα διαβασα κ αυτο στο blog 'ta exei 400'.Αποψη ειναι δε λεω,αλλα για να μη λετε οτι τα νομιζω αυτα κ η κοινωνια δεν ειναι καταπιεστικη για γυναικες της ηλικιας μου.Λες κ ειναι επιλογη μας να ειμαστε μονες κ δε φταινε καθολου οι αντρες που μολις ακουσουν 'ετων 30' την κανουν μην κ τους 'τυλιξουμε'!Αντε μην τα παρω τωρα!Προφανως ο φιλος 'ta exei 400', θα θελει να πει οτι θα πρεπε αντι να σπουδαζουμε,να κοιταξουμε να μαθουμε καμια πρακτικη 'τυλιγματος' αρσενικου, κατι που θα μας φανει μακροπροθεσμα απειρως χρησιμοτερο των σπουδων.