10 Χρονια Πριν

Βελιγραδι,Novi Beograd,στη slava μιας πολυ αγαπημενης φιλης.Ποσο ημουν τοτε? Γυρω στα 20,οχι κ στα καλυτερα μου εμφανισιακα.Ακομη δεν ειχα αρχισει να παρατηρω γυρω μου κ να μαθαινω,ουτε να κανω σαν τρελη αποτριχωση.
Δε θυμαμαι,ουτε τι φορουσα,ουτε ποιοι ηταν ουτε τι εγινε.Ηταν η εποχη που ημουν πολυ επικεντρωμενη στο να τα βγαλω περα με την καθε μερα.η ζωη εκει η ηταν δυσκολη η μου φαινονταν δυσκολη εμενα.Στη Σερβια σε γερνα η καθε μερα...η ετσι μου φαινεται.
Λοιπον επρεπε να γυρισω σπιτι καποια ωρα.Το μονο που θυμαμαι απο εκεινο το βραδυ,ειναι ενα ασπρο αυτοκινητο να τρεχει στους μεγαλους δρομους του Ν.Beograd με δυο Σερβες,δυο Σερβους κ εμενα να γελαμε,κ μου χει μεινει μεχρι τωρα αυτη η εικονα γιατι οι δρομοι ηταν αδειοι το αυτοκινητο πολυ μεγαλο κ θυμαμαι οτι σκεφτηκα πως ειναι σα να μαστε στο Βeverlly Hills.Πολυ σουρεαλιστικο.

10 χρονια μετα
Στο profile του facebook αυτης της φιλης βλεπω a boy on a rock.Στην Ελλαδα οι αντρες δεν ειναι ετσι.Τουλαχιστον η πληοψηφια.Μεγαλοσωμοι,ξυρισμενο κεφαλι,πλατες,μπουτια κλπ κλπ.Ειναι μια εικονα που μ εντυπωσιαζει κ μαλλον θα μ εντυπωσιαζει παντα.Δηλ να πω την αμαρτια μου θα θελα να κατεληγα με καποιον που εχει αυτου του τυπου την εμφανιση.
Κ τελος παντων καπως ετσι κ σχεδον χωρις να καταλαβω πως εγινε,αρχισα να μιλαω με τον Ljiubisa στο facebook, κυριως με διαθεση να εξασκηθω στη γλωσσα κ τιποτα παραπανω.
Προχθες λοιπον που μιλουσαμε,τον ρωτησα που μενει
-Στο Vracar
-Ναι ξερω που ειναι το vracar
-Το ξερω οτι ξερεις.Αναρρωτιεμαι ομως..εχουμε γνωριστει εμεις οι δυο?
-Δε νομιζω.Ειναι τοσο σημαντικο?
-Οχι,αλλα με απασχολει.Για σκεψου.
-Σκεφτηκα.Δε νομιζω πως εχουμε γνωριστει.
-Δεν εχεις παει στις σλαβες της Μ.?
-Fuck.Εχω παει
-Κ ποιος σε γυρισε σπιτι?
-.....Θυμαμαι ενα μεγαλο ασπρο αυτοκινητο στους δρομους του N.Beograd.
-Εγω οδηγουσα αυτο το αμαξι.Κ ηταν κ ο φιλος μου ο Milos
-To παιδι απ την κτηνιατρικη!
-Ναι,που σου την επεφτε ολο το βραδυ?
- (δε θυμαμαι κατι τετοιο,αλλα κ να ειχε συμβει δε θα το χα παρει χαμπαρι)Τους χαιρετισμους μου.
-Τωρα με θυμηθηκες?
-Οχι,λυπαμαι.Θυμαμαι ομως το αμαξι.
-Ειδες ομως,εγω σε θυμαμαι μικρουλα Ελληνιδα...

Ακου μικρουλα Ελληνιδα!
Τελος πα,εχουν περασει τα χρονια κ τελικα ισως με το να εχω μεινει τοτε αυστηρα προσανατολισμενη στο να τα βγαλω περα εχασα την ευκαιρια να γνωρισω καλυτερα ανθρωπους εξυπνους,με ανοιχτο πνευμα κ θετικη διαθεση απεναντι σε μια 'μικρη ατσουμπαλη Ελληνιδα'.Τωρα ειναι αργα γι αυτο.Κ ξερω φυσικα οτι το να μιλαω μαζι του στην καλυτερη περιπτωση θα οδηγησει στο να μου ζητησει να του γραψω μια εγγυητικη επιστολη (η Σερβια δεν ανοικει στην Ε.Ε.) για να ρθει το καλοκαιρι διακοπες στην Ελλαδα,αλλα οπως ειπε κ η Ο. 'Ολα τα πραγματα που γινονται,δε γινονται απαραιτητα για να οδηγησουν καπου η γιατι σημαινουν κατι'.
Θα συμφωνησω.