Κατεβηκα σημερα στο κεντρο.Δε μπορω να πω οτι ειχε πολυ κοσμο κ κυριως δεν ειδα κοσμο να ψωνιζει με τι ιδιο παθος που ψωνιζε πριν.Μπορει να φταιει που ηταν μια μουντη μερα,αρχες χειμωνα,καλυτερα ειναι στο κρεβατι κατω απο το παπλωμα,η μπορει να φταιει η οικονομικη κριση,η οι εκπτωσεις που δεν ειναι κ παρα πολυ μακρια.
Κ μετα,αποφασισα να κανω ενα μερος της διαδρομης για το σπιτι με τα ποδια.Δε ξερω γιατι,αλλα το περπατημα για μενα ειναι κατι σα ψυχοθεραπεια.Αλλοι εχουν το πλεξιμο..
Τελευταια σκεφτομαι οτι απ οσο εχει δειξει η ιστορια οι σχεσεις μου ηταν δυσλειτουργικες.so,δεν εφταιγε μονο ο αλλος.Κ δε πιστευω πως ο αλλος ηταν που ειχε το μεγαλυτερο φταιξιμο.
Τελικα νομιζω πως ημου εγω το προβλημα.Ειμαι τοσο compicated ανθρωπος που ο αλλος δε μπορει να με αντεξει.Δε μπορει να με καταλαβει,να παρακολουθησει τη σκεψη κ ν αποκρυπτογραφησει τις αντιδρασεις μου.Σε τελικη γιατι να το κανει?Ο μονος ικανος να με ανεχτει θα ηταν ο κολλητος μου αλλα αυτο δε παιζει.Οποτε ισως το καλυτερο για μενα ηταν αυτο που ειχα.Σχεσεις με ημερομηνια ληξεως.Δε μπορει να ηταν τυχαιο.
Κ τελικα,μεχρι να φτασω σπιτι,κατεληξα -παραφραζοντας μια φραση της quelmath- πως ειμαι μονη μου γιατι εγω δεν ειμαι αρκετα καλη κ ειμαι μαλακας.
Κ παρ οτι ετσι,εξακολουθω να θελω κ να εχω αναγκη απο μια σχεση που θα τσουλησει.
Αντ αυτου,βυθιζομαι ολο κ περισσοτερο στη μοναξα.
Ωραια..
