Γιατιιιιιι Μαμααααα????

Χθες παλι συζητουσαμε με τον κολλητο το θεμα του ιατρειου κ γιατι δεν εχω ανοιξει ακομη.

Η απαντηση ειναι ευκολη:

α) γιατι φοβομουν.Δεν ειμαι ουτε ανθρωπος θρασης,ουτε ευθυνοφοβος-μαλλον το εντελως αντιθετο- ουτε κ εχω αγνοια κινδυνου.Ο φευγατος λεει,δεν εκλαψε ποτε.Ε,δεν ειμουν ποτε ο φευγατος.
β) δεν ηθελα να παρω τα λεφτα του μπαμπα μου.Τουλαχιστον αν γινεται οχι ολα του τα λεφτα.
Βαζοντας τα κατω κ με οικονομικους ορους στοιχιζω κ θα στοιχιζω πολυ λιγοτερα χωρις το ιατρειο η κανοντας καποια αλλη δουλεια.
γ)Εξ αρχης ειχα οριεντεσιον την καλλιτεχνια σε νοσοκομειο-παρ ολο που ακουγεται κ θα ακουγεται δηλωση για γελια με βαση τα δεδομενα της Ελλαδας στον τομεα μου οσον αφορα τη νοσοκομειακη περιθαλψη.Χμμμμ in fact να κρατας την κοιλια σου απο τα γελια
δ) κανενας απο τους γονεις μου δεν ειναι καλλιτεχνης ωστε να μου δωσει χωρο κ ασθενεις να ππειραματιστω οπως εγινε για πληθος συμφοιτητων μου (το επαγγελμα ηταν ειναι κ γινεται ολο κ πιο κλειστο)

για ολους τους παραπανω λογους λοιπον, χωρις να μπορω να πω ποιος ειναι πρωτος κ ποιος τελευταιος,δεν ανοιξα ιατρειοοοοο.

Τι κερδισα μην εχοντας ιατρειο κ κυνηγώντας νεραϊδες επι 'x' χρονια?

α)Δε φοβαμαι πια.Στους περισσοτερους τομεις.Κ εκει που ακομη φοβαμαι δεν ειναι επειδη δε ξερω.Ειναι επειδη ειμαι τελειωμανης ανθρωπος κ αυστηρα ανταγωνιστικος.
β)Μεταπτυχιακο.Γκρινιαξα γκρινιαξα γκρινιαξα κ ομως.Μου ανοιξε οριζοντες.Εμαθα απιστευτα πραγματα.Κυριως πως να δωμω επιστημονικα τη σκεψη μου.(αν μπορρει κανεις να καταλαβει τι θελω να πω,ως ποιητης)
γ)Εκανα νοσοκομειακη καλλιτεχνια.Εστω κ με ημερομηνια ληξης.Εστω κ με ορους κ συνθηκες που δεν ειχα φανταστει κ ειναι της αρεσκειας μου.Αυτος δεν ητανε ο στοχος,ναι?
δ)Μπηκα σε χειρουργεια.κ ειναι θεμα χρονου να μου δωσουν να κανω κ γω (νομιζω αππλα περιμενουν να νιωσω ασφαλης.Αυτο θα πει Ιωβεια υπομονη!)Κ αυτο ναι.Μ εκανε καλυτερο καλλιτεχνη,μ εκανε καλυτερο ανθρωπο.Με πηγε ενα βηματακι πιο μπροστα.
Κ υποθετω,οι μελλοντικοι μου ασθενεις δε θα το μαθουν ποτε η ποιος ξερει?Μπορει να μη χρειαστει να δουλεψω κ ποτε διοτι θα κερδισω το Λοττο που δε παιζω ,αλλα παντα μεσα μου θα ξερω:Υπηρχε αυτο το βηματακι κ το ξερω οτι εγω το εχω κανει.
ε)Ξερω που να παραπεμψω τους ασθενεις μου.κ με τοση καλλιτεχνεια κ διυλισμο του κονωπα που εχει γινει στον τομεα μου κ με τοσους πολλους ειδικους αλλα κ σκιτζιδες εκει εξω το να ξερεις καποιον να φτουραει να στειλεις τον ασθενη σου ειναι αυτο που μετραει:
Γιατροι πολλοι σ αυτη τη χωρα.Ολων τον ειδων κ των τυπων κ των προσωπικοτητων.
Αλλα καλοι γιατροι ελαχιστοι.Τους ψαχνεις με το κυαλι του ψαρα.So,ξερω καλους ειδικους στον τομεα μου.Ανθρωπους που τους σεβομαι για το ηθος κ τις γνωσεις τους κ guess what!Νομιζω οτι με σεβονται κ εκεινοι!

Ετσι λοιπον,δε θεωρω οτι εχασα.Τουλαχιστον οχι οσα φαινεται στα ματια των τριτων οτι εχω χασει.
Κ υπαρχει παντα ο Θεος να παρει το τιμονι απο το αυτοκινητακι της ζωης μου οταν μου λεει 'παρ το λιγο δεξια γλυκεια μου!Μα δε το βλεπεις τελος παντων?θα βαρεσεις σε τοιχο καλεεεεεε!' κ να με βαλει παλι σε μια πορεια πιο σωστη για μενα.
Ολα λοιπον καλα.Κ σταθερα για την ωρα.Τουλαχιστον μεσα μου.Κ αφου ειναι σταθερα μεσα μου λεω πως καποια στιγμη θα γινουν κ εξω μου κ θα ζησουμε ολοι καλα κ ηρεμα σε περιβαλλον ειρηνικο με δεντρα κ νερα.