Σημερα,ημουν εξω την ωρα της μεσημεριανης βροχης.Η αποσταση που ειχα να διασχησω μεχρι να παω σπιτι μου ηταν 15 λεπτα.
Ε λοιπον σ αυτο το τεταρτο,βραχηκα οσο δεν εχω βραχει ποτε μεχρι τωρα.
Φυσικα τα αγαπημενα μου geox ειναι για πεταμα
κ ανακαλυψα οτι το περσινο μου μπουφανοπαλτο επισης ειναι για πεταμε διοτι μπαζει νερα απο σημεια που δε θα πρεπε.
Το νερο plus τα σκουπιδια εκαναν δρομους που περσι στις μεγαλες μπορες ηταν οκ,λιμνοθαλασσες.
Κλασικα η σκηνη απ την ταινια μονο που οκ δεν ηταν μπροστα στο μουσειο της Ν Υορκης.
Ο κοσμος στεκονταν οπου εβρισκε.Ακομη κ καπου που να μη σκεπαζεται εστω το κεφαλι του.Απλα στεκονταν,να σταματησει η μπορα διοτι το νερο ηταν απιστευτο.
Βεβαια τ αμαξια,ειδικα τα ταξι,δε καταλαβαιναν Χριστο.Βουρ μες στη λιμνουλα.
Το σημερινο δε το χα ξαναδει.κ ειναι λυπηρο που εγινε η ζωη μας ετσι (εν οψει κ της συνοδου της Κοπεγχαγης για την οποια κ δεν ειμαι μα καθολου αισιοδοξη) κ η καθημερινοτητα μας,τοσο δυσκολη...
2 σχόλια:
κι εγώ ήμουν έξω εκείνη την ώρα και σε καταλαβαίνω, είναι τραγικό που εκτός της βροχής την οποία δε μπορούμε να ελέγξουμε έχουμε και τα ποτάμια,δηλαδή τους δρόμους που είναι αδιαπέραστοι!
Αχ, αυτή η λατρεμένη Αθήνα!! Είναι πολύ SUPER!!!
Κάνε αυτό που κάνουμε στην "μισιτή" επαρχία: Πάρε ποδήλατο και αδιάβροχο καμπαρντίνα...
Π.Β.
Δημοσίευση σχολίου