Ολα καλα ολα (?)

μαζι με τις γιορτες φευγει κ η φαινομενικη μου ηρεμια απεναντι σε ολα.

Στο νοσοκομειο τα νευρα μου εχουν σπασει ετσι που παω απο εφημερια σ εφημερια χωρις στο ενδιαμεσο να ξεκουραζομαι πραγματικα.κ ισως να μη φταιει το οτι δε ξεκουραζομαι αλλα το οτι δεν εχω καποιον να μοιραζομαι μαζι του την καθημερινοτητα μου.Δε περιμενα ποτε οτι οι γονεις μου θα μου ελειπαν τοσο.οσο θυμαμαι που παρακαλουσα τις εποχες της εφηβειας να πανε καμια βολτα να ησυχασουμε...
Τα επαγγελματικα μου ειναι ενα ακομη προβλημα.Δεν ειναι οτι πειναω αλλα δεν υπαρχει σταθερη δουλεια.εχω απολυτη αναγκη στταθεροποιησης εισοδηματος.Ας μην ειναι μεγαλο αλλα να ειναι σταθερο.
Σπιτι γιαιατρειο δε βρισκω.Δε ξερω γιατι αλλα δε βρισκω παντως.η δεν μπορω να φτασω τα ποσα που ζητανε η ειναι εντελως διαλυμενα μεσα η δε θεωρω οτι πρεπει να δωσω τα λεφτα μου για τοσο διαλυμενους χωρους η δε ξερω τι.
κ οχι δεν ειμαι αναποφασιστη.Απλα τα χρηματα αυτα βγηκαν δυσκολα κγι αυτο κ θα δωθουν καπου που ν αξιζει.
Ασθενεις δεν εχω.Ειναι κατι στιγμες που νιωθω απολυτα ανικανη να ελεγξω το τι θα γινει στο μελλον.Καλα το ξερω οτι δε μπορω να το ελεγξω το μελλον.Απλα εστω να δω την κατασταση ως εχει κ ισως κ ως θα εχει καθαρα.
Κοιμαμαι κ ξυπναω με την αγωνια,αν εκανα/κανω οσα πρεπει.Αν εκανακαπου λαθος,αν εφησυχασα καποια στιγμη κ εχασα κατι μια ευκαιρια.Αν τεμπελιασα καποια στιγμη κ γι αυτο σημερα δεν εχω κανει κατι.
Κ ομως δε μπορω να βρω τι δεν εχω κανει.Που ημουν λαθος.Που δεν εκανα κατι σωστα.
Κ επι προσωπικου,δε μπορω να συμβιβαστω.Αυτο μου φταιε.Δε γινεται.Θελω σχεση ζωης.Οχι απλα να ειμαι με καποιον για να ειμαι.Δε μπορω να λειτουργησω αλλιως.Αδυνατω.
Πολλες συγκεχιμενες σκεψεις στο κεφαλι μου.Κ δε μπορω να ηρεμησω.Η μητερα μου αναρρωτιεται γιατι στο καλο δε μπορω να τ αφησω στον Θεο ( η στη μοιρα,αλλη εκδοχη) οπως κανει ολος ο κοσμοςΜπορει κ να μαι control freak.