Οργιο Δραστηριοτητων

-Τηλεφωνησα στο δασκαλο οδηγησης.

-Τηλεφωνησα στη σχολη για τα σεμιναρια.Περσι ηταν 2 σ-κ κ 1 εβδομαδα παρακολουθηση.Guess what.Φετος ειναι 1 ολοκληρο εξαμηνο!Βλεπω να καθυστερώ το ‘μαγαζι’ ενα εξαμηνο ακομη.Ποναει παρα πολυ αυτη η προοπτικη αλλα δε μπορει να γινει αλλιως.Οι τυποι στη σχολη φαίνεται την ψυλλιάστηκαν πως με τα 5ημερα σεμιναρια που κανουν σε λιγο θα χασουν το παντεσπάνι τους, οποτε ειπαν να το δυσκολεψουν.Παιζει λοιπον στο μελλον να τα καταργησουν κιολας αρα πρεπει να βιαστω.Απαξ κ παρεις την αδεια απο αυτους ειναι δια βιου.Βαζεις το μηχάνημα κ δουλευεις.Βεβαια,θα χρειαστει να ξαναμπω στη γιαφκα αλλα what the hell,θα κανω την καρδια μου πετρα κ θα κανω κ υπομονη.Τοσα χρονια εκανα.

Εχω την αίσθηση ωρες ωρες οτι ειμαι κατω απο μια μπαρα ακριβώς οπως ο Πυρρος Δημας κ υπαρχει μια φωνη που μου λεει:«Κατσε κατω απο την μπαρα!Λιγο ακομα!Hold!....Hold!».

-Τηλεφωνησα να μαθω για το ECDL.Οποιος το πηρε πριν το 2006 ειναι αναγκασμενος να ξαναδωσει ενα τεστ εφ ολης της υλης 32 ερωτησεων που θα ξεκινησει απο μεσα Νοέμβρη κ κοστιζει περι τα 70 ευρω.Πρεπει να διαβασω κ γι αυτο.Ολα καλα,αλλα θεωρίες κ access δε θυμάμαι.

-Τηλεφωνησα στους κομπιουτεραδες φιλους για help.Τωρα πρεπει να τους τηλεφωνησω να κανονισω να τους δω.

-Τηλεφωνησα να παρακολουθησω κ ενα αλλο σεμιναριο.Αυριο φαντάζομαι θα μου πουν τι πρεπει να κανω.Ελπιζω παντως να μην κανουν κ ερωτησεις κατα τη διαρκεια(Χριστε μου,για τι θα διαβασω πρωτα?????),γιατι δε θα το αντεξω.

-Μιλησα κ με μια συναδερφο.Μου αρεσε η φωνη της στο τηλεφωνο.Ηταν σταθερη κ δεν ακουγοτανε «σκροφέ»,οπως των περισσότερων συναδερφων-γυναικων,στη δικη της ηλικα.Θα παω σε 2 εβδομαδες να συζητησουμε.Τωρα βεβαια,μπορει κ να τανε illusion.Εχω ανάγκη να ελπιζω πως οχι.Ξερω ομως οτι οι ανθρωποι που ειναι σε θεση να καταλάβουν οτι εχουν απέναντι τους καποιον που προσπαθεί για το καλυτερο κ ειναι κ ambitious κ θελει να κανει κατι παραπανω στη ζωη του,ειναι ελαχιστοι.Μολις καταλάβουν τι εισαι κ τι μπορεις να κανεις τρελαίνονται απο φοβο.Κ μιλαμε για ανθρωπους στο τελος της καριερας τους,που δεν εχουν να χασουν η να κερδισουν τιποτα.Μεχρι τωρα,δε μπορεσα να το εξηγησω.
Ειναιαιαι,στην ακρη του κοσμου κ για καποιον που δεν οδηγει ακομη μακρυτερα,αλλα οι ευκαιριες στη ζωη δε δινονται καθε μερα
Πρεπει να βαλω κατω το μυαλο μου να σκεφτει,ποιον ξερω να χει κανει τ αναλογα για να παω για συμβουλη.

-Τηλεφωνησα στον Η. (τον γκευ φιλο της φιλης μου που μου πε να βγουμε?) για να βγουμε.Δε με πηρε ακομη,θα δουμε.

-Ψωνισα ενα καρο δωρα για γιορτές,γενέθλια κ δε συμμαζεύεται,in advance.Δε μπορω να τρεχω τρεις την ωρα!

-Το σ-κ παλι εχω να βγω.Οι κοινων.υποχρεωσεις εχουν αρχισει κ με πιεζουν αφορητα.Με κανουν το ιδιο νευρικη,οπως η πρωτη εβδομαδα διαιτας.Που θελω να φαω αλλα το απαγορευω στον εαυτο μου.

-Αγορασα 3 βιβλια.

Ισταμπουλ.Ορχαν Παμουκ.(18 ^ε,Πρωτοπορια-επιτελους η τιμη του επεσε ελαφρως)

Παρακμή. .(War of the Spider Queen)R.A.Salvatore &Σια.(12.15^ε,Πολιτεια)

Η εξέγερση.(War of the Spider Queen)R.A.Salvatore &Σια.(10.80^ε,Πρωτοπορια)

Σχεδόν τελειωσα το Παρακμή.Παραλιγο να χασω τη σταση της δουλειας σημερα.

-Πηγα Γαλλικα.Η καθηγήτρια ειναι πολυ καλη,πιθανως να κανε κ ενα μεταπτυχιακο εξω.Σκεφτομαι μετα τον Φεβρουαριο να μη συνεχισω εκει ομως.Πανε πολυ αργα κ εγω αφ ενος ξερω (το αιωνιο μου πρόβλημα.Νομιζω οτι δεν ξερω ενω ξερω.Αντε να με πεισουν οτι ξερω.Αδυνατο.Προτιμω να ξεκινω απο το «βου» κ «α» κ μετα να λεω «Α,καλε εγω τα ξερω αυτα!Αντε ποτε θα παμε παρακατω?»),αφ εταιρου μπορω πιο γρηγορα ουτως η αλλως.(Το αιωνιο μειονέκτημα ενος ανθρωπου που ειναι πιο εξυπνος απο τους γυρω του.Το μυαλο του τρεχει με χιλια.Των αλλων παει με 50.Απολυτως εκνευριστικο,οταν η ομήγυρης,παρα τις προσπαθειες σου δε μπορει να πιασει ουτε τη μεση ταχυτητα.Νιωθεις να πατας συνεχεια φρενο,ενω θες να μαρσαρεις-τι λεω παλι η γυναικα)
Αν παει καλα με τις δουλειες (η μια στη μια ακρη της πολης,η αλλη στην αλλη) μπορει να της πω να κανω ιδιαιτερα.Δε μπορει,θα μενει σε καποια απο τις 2 ακρες.Κ μπορει κ να δεχτει.

Ολα τα παραπανω μεσα στις 2 πρωτες μερες της εβδομαδας.
Ειναι σα ν αρχισα μια παρτιδα σκακι.Μολις εβγαλα μπροστα τον πρωτο μου στρατιώτη..

Κ τωρα το hightlight της ημερας:

Πρωι πρωι στο μετρο.Στρογγυλοκαθομαι στα καρεκλακια αναμονης.Tακτοποιω τα ρουχα μου.Ξαφνικα αισθάνομαι μια γνωστη αυρα στον χωρο.Σηκωνω το βλέμμα κ στην απέναντι αποβαθρα,βλεπω να κατεβαινει τα σκαλια ενας πρωην(ειπαμε,φετος ειναι η χρονια των πρωην). Eκεινος δε μ εχει δει ακομη.Βγαζω το κινητο μου κ αρχιζω να πληκτρολογώ.Με βλεπει.Περιμενει οτι θα τον κοιταξω.Πηγε ηρθε,πηγε ηρθε,σου λεει 'καποια στιγμη δε μπορει,θα μου δωσει σημασια εμενα του αντρα του αξεχαστου'.Αυτη η στιγμη δεν ηρθε ποτε.Ηρθε ομως το μετρο μου.Μπηκα Κυρια, κ ουτε που κοιταξα.

Ασε φιλε,δε το καταλαβες τοτε,τωρα ειναι η στιγμη.Ησουν η λυση της απελπισιας.Δεν υπηρξες,δεν υπαρχεις κ δε θα υπαρξεις ποτε. So long!