Τι Θα Κανω Το Σ-Κ.

Μιας κ απαντες οι φιλοι μου πλεουν σε πελάγη ευτυχισμένων εικονικών σχεσεων κ με σνομπάρουν ασυστολα,το οποιο σημαινει «βγαινουμε ζευγαρια κ δε γινεται να σου πουμε να ερθεις,so sorry Miss Μπριτζετ Τζοουνς» ( η Mis Ρομπινσον μας αφηκε χρονους κ εποχες.Κριμας.Κ φρονω πως αυτο το role-play μου ταιριαζε καλυτερα) λεω να μαγειρεψω για εμενα,τον δοκιμαστή των φαγητών μου (βλεπε ξαδερφος Ζιμ) κ τη νονα.

Εχω σχηματισει την αποψη –κ πιθανως να την εχω καταθέσει κ εις το παρελθόν-οτι το φαγητο μπορει να δρασει «παρηγορητικα».Κ δεν εννοω να τρως ασυστολα για να καλυψεις τα εσωτερικα κενα.

Την τελευταια φορα που αρρωστησε η mother,εγω κ ο bro τραβηξαμε τη μπορα all alone(η mother δε πιανεται.Εκεινη ηταν κανονικα,στο 'ματι της μπορας').H –πρωην πλεον-sister in low παρ ολο που μαγειρευα,εστελνε με τον bro, ταπερ σε μέγεθος ταψιου γεματα φαγητο.Οχι οτι τα μαγειρευε εκεινη.Η μητερα της τα μαγειρευε κ της τα στελνε αλλα δεν εχει σημασια,τα μοιραζοτανε μαζι μας.Εκεινη την εποχη,οτι κ να φτιαχνα μου φαινοτανε πικρο.Στην καλυτερη τον περιπτώσεων, γιατι συνηθως μου φαινοτανε αχρωμο,ανοστο κ αοσμο.Τα φαγητα της μητερας της –πρωην -sister in low,ηταν γεματα χρωματα.Πορτοκαλι,πρασινα μακαρονακια...Δεν θυμάμαι να ετρωγα κ πολυ εκεινη την εποχη.Αλλα τοτε ηταν που σκεφτηκα με αφορμη ολα εκεινα τα ταπερ φαγητο κ την αντιδραση του αδερφου μου, πως το φαι,σου προκαλει μια εφημερη εστω αίσθηση οικογενειας κ συνοχης.Κ επειδη σου φερνει αναμνήσεις χαρούμενων στιγμων γυρω απο ενα τραπεζι, ετσι νιώθεις καπως καλυτερα...λιγοτερο μονος.

Το λοιπον σημερα θα φτιαξω:

-Μπριζολες με φασκομηλο

-Μελιτζανες με τυρι στο φουρνο.(κ ισως κ πατατες)

-Καρυδοπιτα.

Κ αυριο θα φτιαξω

-Τεμπαλ («μαλλια αγγελου»)

Κ αν αποδεκατιστει η καρυδόπιτα,θα φτιαξω κ ενα ραβανι, να υπαρχει..