Εγω Κ Συ_Εσυ Κ Γω_Μονοι Πανω Στη Γηηηηη_ΩΩΩΩΩΩ_Ω_Ω!_Μονοι Στη Γη!

Ειναι κατι φορες που μπορει να σε διασκεδαζει η αγενεια των αλλων.
Αλλες φορες σε κανει κ αναρρωτιεσαι α) πως τα καταφεραν αυτοι οι ανθρωποι κ επιβιωσαν με τετοιο attitude β) γιατι αυτοι οι ανθρωποι εχουν δικαιωμα ψφου κ αποφασιζουν συμμετοχικα στο που θα παει η ζωη ολων μας.
Ειναι φορες που θες να τους χωσεις μια.
Ειναι φορες που σ αφηνουν πραγματικα αφωνο κ μετα αναρρωτιεσαι τι στο καλο να ναι αυτο που τους οδηγησε στη συγκεκριμενη συμπεριφορα (γιατι δε μπορει ολο κ καποιο παιδικο τραυμα θα χει απο πισω)
Εχω μειενει speachless,μα πραγματικα,διοτι τα τυπακια τα τοιουτα τελειωμο δεν εχουν!
Ουτε κ καμια φωτεινη εξαιρεση ν ανασανει λιγο η ρομαντικη μου καρδια κ διαθεσης βεβαιως βεβαιως.
Γυριζω γυριζω κ στο συμπερασμα που καταληγω 6 μηνες τωρα που τους συναναστρεφομαι α π ο κ λ η σ τ ι κ α (οκ βγαζω τους μεταναστες αυτοι ειναι αλλο story) ειναι πως τους αξιζει κ το συστημα υγειας που εχουμε, κ οι γιατροι που τους τα παιρνουν κ οι συγκεκριμενη κοινωνια γενικοτερα γιατι τους λειπει ενα βασικο:

Ο σ ε β α σ μ ο ς τ ο υ ε ν ο ς π ρ ο ς τ ο ν α λ λ ο ν


Εχω ασθενη.Φορω ολη την καλλιτεχνικη μου εξατηση διοτι το ατομο ειναι ανοσοκατεσταλμενο.
Οταν δουλεω με καποιον,σ εναν χωρου οπου τα πραγματα δεν ειναι αυτοματοποιημενα κ πρεπει ανα πασα στιγμη να καταφυγω σε πατεντα η να σταματησω να διορθωσω το μηχανημα (το οποιο συμβαινει πολυ συχνα) η προσοχη μου περιοριζεται σε ενα μικρο κυκλο που περιλαμβανει εμενα κ τον ασθενη.Οποτε,δεν εχω κ την καλλυτερη επαφη για το τι παιζει γυρω γι αυτο αλλοστε κ σπανια αφηνω συνοδο να ειναι μεσα επειδη δεν ελεγχω την κατασταση πισω απο την πλατη μου.
So δουλευω.Οι ανοσοκατεσταλμενοι ειναι δυσκολοι ασθενεις.Ακομη κ αυτοι που εχουν καλα vibes κ νιωθεις οτι σ εμπιστευονται.Κυριως ειναι πολυ ευαισθητοι στις κινησεις σου στην πιθανοτητα να τους πονεσεις ειναι λιγο περιεργο.Σα να κρατανε την αναπνοη του ενα πραγμα περιμενοντας τη στιγμη που θα γινει το τσικ (νομιζω παντα υπαρχει στο μυαλο τους οτι το τσικ θα ινει οπωσδηποτε) κ θα πονεσουν.Anyway το ρεζουμε (γιατι πολυλογω) ειναι οτι ειμαι αυστηρα προσυλομενη σ αυτο που κανω.Το γυρω δεν υπαρχει,οι πλανητες δεν υπαρχουν κ εγω εχω εκτοξευθει στη στρατοσφαιρα κ υπταμαι.
Ξαφνικα γκρανγκ!Ανοιγει αποτομα η πορτα πισω μου κ εγω σκαω στο ασκουπιστο δαπεδο του ιατρειου.Με την ακρη του ματιου μου βλεπω ενα ανεμιζων μαυρο παλτο να με πλησιαζει απειλητικα εκ των οπισθεν.Μια αισθηση,σα να μπηκε ο zoro μεσα με τη μαυρη μπερτα ν ανεμιζει κ το σπαθι ορθωμενο να χαραξει στην πλατη μου το 'Ζ'.
Μιλαμε η γκομενα μπηκε με τετοια ταχυτητα που αν ηταν δολοφονος θα μ ειχε ξεκανει σε dt κ θα χε εξαφανιστει σε dt/2 χωρις να καταλαβει κανεις τι εγινε.
'Κοπελια εισαι καλλιτεχνης'? Μου λεει.
Εντομεταξει εχουμε μεινει ολοι αφωνοι κ παγωμενοι εγω η κυρια που εξεταζω κ ο συνοδος της
(ηταν ενα ηλικιωμενο ζευγαρι) κ κοιταμε εκπληκτοι την γκομενα.
'Γιατι της λεω μ αυτη τη περιβολη κ πανω απο ασθενη τι θα μπορουσα να ειμαι?"
'οχι γιατι την αλλη φορα ηταν ενας αλλος' (ο επικοινωνιακος αλλα ημουν κ γω.Οι γκομενιτσες κ οι αντρες ανω των 50 τεινουν να 'βλεπουν' μονο τον επικοινωνιακο ως γιατρο οταν ειμαστε κ οι δυο μας)
' κ επιπλεον της λεω (γιατι αρχισα να επανερχομαι) πως μπαινεται ετσι στο ιατρειο?Που νομιζεται οτι βρισκεστε?"
Δε νομιζω οτι η γκομενα καταλαβε.Οπως μπηκε σα συφωνας ετσι κ βγηκε κ οταν ηρθε η σειρα της να εξεταστει ειχε εξαφανιστει.
Θα ηθελα μονο να ξερω απο καθαρη περιεργεια,τι ηταν αυτο που ενεργοποιησε μεσα της μια τετοια συμπεριφορα.
Δε ξερω αν περιεγραψα καλα το περιστατικο αλλα πραγματικα ηταν απιστευτο.Απιστευτο!
Σα συμπεριφορα,σα θεση ζωης αυτου του ανθρωπου.Μα το Θεο δεν ειχα ξαναδει τετοιο πραγμα.

speachless,this is