H Χρονια Του Φρεντυ Κρουγκερ

Κ εγω βαδιζω στο μονοπατι με τις λευκες.
Εχω κ καινουργιο ασθενη στο ιατρειο με δουλεια να με κρατησει απασχολημενη ολο το καλοκαιρι.
Υπαρχει βεβαια,η βεβαιοτητα οτι ο ασθενης θα διακοψει απο μονος του μολις μαθει το κοστος αλλα απο την αλλη δε νομιζω οτι θα βει φτηνοτερα.
Αρα,οποιος με χρειαστει να του ξεδιπλωσω το ταλεντο μου εδω θα ειμαι ολο το καλοκαιρι κ θα το ξεδιπλωνω.
Το νοσοκομειο,ειναι ενα μπουντρουμι-μινιμαλ.
Κ ειχα πιστεψει, πως εχω δουλεψει στους πιο μινιμαλ χωρους.Αλλα οχι!Χρειαστηκε να παρω τα δικα μου γαντια κ τα δικα μου μπιχλιμπιδια για να δουλεψω σημερα.
Το μονο θετικο ειναι οτι με τοσο μινιμαλ θες δε θες μονο μια καλλιτεχνικη πραξη μπορεις να κανεις εκει μεσα οποτε,με βλεπω στο τελος του χρονου να ειμαι κορυφαια!.
Αυτα.
Ειμαι πτωμα.
Ειμαι τοσο πτωμα που μισω τη στιγμη που ξημερωνει Δευτερα γιατι τρεχω συνεχεια μεχρι το βραδυ του Σαββατου (γιατι κ το Σαββατο τρεχω)
κ φυσικα
No γκομενος
και
No λεφτα.
Δε ξερω τι κανω λαθος!