Με τρωει το αγχος.

Δε μπορω να κοιμηθω τα βραδια.Κ γιατι αγχονομαι?
Υπαρχουν καλλιτεχνες χιλιαδες, που σαλιωνουν το δαχτυλο,το σηκωνουν,κατα που φυσει ο ανεμος?α! χμμμμ..αυτο θα κανουμε στον ασθενη.Το λοιπον οτι τους κατεΒει.Κ εγω καθομαι κ παω by the book κ διαβαζω κ εργασιες επι εργασιων για να μαι κ evidence based τρομαρα μου κ δε κοιμαμαι κ τις νυχτες για procedures που θεωρουνται απλες,βατες κ δε ξερω κ γω κ τι αλλο.Που να χτυπαγα κ χειρουργεια με τιτανια που κ να θες εκει δε ξερεις τι θα σου κατσει στο τελος.
Χτες που περπατουσα στο δρομο,αναρωτιομουν
α)ποσο θ αντεξει το μαλλι μου μεχρι ν ασπρισει απ το στρες.
β)Το δερμα μου?Τωρα ειμαι 31 κ δειχνω 25.Αμα συνεχισω ετσι με το στρες κ το παχος δε με βλεπω καλα.
γ) Το στομαχι μου?Μολις στριψω τη γωνια φτανοντας στο νοσοκομειο με πιανει στομαχοπονος.βρε δε πα να χω φαει το καταπετασμα.Εκει.Μονιμος στομαχικος πονος.
Δε ξερω,δε ξερω.
κ μεσα σ ολα αυτα, χρειαζομαι σχεση.Οχι για σεξ.Κ δεν ειμαι κ πλεον σιγουρη αν χρειαζομαι καν affection.
Απλα χρειαζομαι ενα ανθρωπινο ον να κανω μαζι του μια ελλογη συζητηση.
Δε νομιζω οτι παω καλα.Καθολου καλα.
Εχω κ μια ακομη ασθενη στο ιατρειο.Ειναι τοσο συνεργασιμη κ τοσο ευγενης που χανω τον υπνο μου ΚΑΙ εξαιτιας της.Μηπως υπαρχει κατι που πρεπει να κανω κ εγω δεν το κανω?
Μηπως θα πρεπε να την παραπεμψω σε καποιον αλλο πιο εμπειρο απο εμενα?
Κ ομως εχω κανει αρκετα περιστατικα σαν αυτην.Καθαρη τυπικη εικονα and yet ποτε δε ξερεις πως θα παει.
Τρελαινομαι ειναι φανερο.
Τελικα,χρειαζομαι σχεση.Ναι για να κανω σεξ κ δει καλο ωστε να σκεφτομαι νον στοπ αυτο κ να μη φτασω στην παρανοια με τα υπολοιπα διοτι ο ψυχαναγκασμος εχει χτυπησει κοκκινο@!
Τς!Τς!Τς!..Σιχτιρια!